Leer jezelf kennen.
Bij het schrijven van deze blog moest ik denken aan het navigatiesysteem dat ik in de auto heb. Hij stuurt ons meestal soepel van A naar B. Maar zoals je dat vast wel bekend voorkomt soms kiest het een onhandige route en rijden we anders. De ene keer past de navigatie de route aan zonder wat te zeggen. Een andere keer horen we de navigatie zeggen: “Keer om, indien mogelijk”. Of “maak een U turn”. En herhaalt dat als een grammofoonplaat die in de groef blijft hangen. Terwijl draaien niet mogelijk is als je jezelf en de auto heel wilt houden. En (misschien herkenbaar?) dan begin ik ook spontaan terug te praten tegen de navigatie. Keren……? …Nou … NU EVEN NIET.! … Gelukkig ben ik zelf nog de bestuurder, die zelf keuzes maakt…. Toch?
Wat hier gebeurt is vergelijkbaar met de Voice Dialogue methode waarvan ik gebruik maak bij mijn coaching. Simpel gezegd. We hebben een “bestuurder” in onszelf. We kunnen onszelf (min of meer) aansturen. We bepalen de richting en nemen beslissingen. Tegelijk zijn er nog andere “innerlijke” stemmen of kinderen zoals ze ook wel genoemd worden. Ze laten, net als de navigatie, regelmatig hun stem horen, met de bedoeling de bestuurder te helpen in het maken van beslissingen.
Nu hoor ik een stem in mezelf zeggen: “innerlijke stemmen…?… Echt? … Hoe ga je dat uitleggen? Of ga je zweverig worden…? … Dan haken lezers nu al af! Succes …! Enfin, ik negeer deze stem maar even…
Om het wat praktischer te maken. Het volgende gesprekje had ik een paar dagen terug in mezelf met verschillende stemmen, bij de weegschaal in de badkamer. Je moet weten, Ik probeer de laatste maanden wat af te vallen. Het gesprekje ging ongeveer zo.
Ik/ De bestuurder in mijzelf: “Oké, tijd om te kijken waar ik sta. “…. Een kilo minder dan vorige week. … dat moet toch kunnen…. Bijna alle dagen koolhydraat-arm gegeten. … Weinig gesnoept. …Kom maar op!
(Ik stap op de weegschaal) “Hmm… Het is niet slecht, maar ook niet geweldig: + 1 kg sinds vorige week. …. Wat ga je eraan doen? “…hmmm …
Kritische stem tegen de bestuurder”…
Niet slecht, zeg je.!? … Dit was te verwachten. Die koekjes dat zijn zwakke momenten. Dat is gewoon me niet aan mijn afspraak houden! Duidelijk een fout en dit is een patroon. …Het moet nu drastischer. Geen smoezen meer. Die koekjes dat kan echt niet!”
Zachtere stem: (nauwelijks
hoorbaar): “Hmm, je klinkt streng voor jezelf. Denk je dat je dit gaat volhouden?”
Kritische stem:
“…Er is geen andere optie. Ik wil toch gezond blijven! Genot en gemak zijn ondergeschikt aan het doel… kom op zeg!”
Zachtere stem: “Interessante benadering. Maar je weet dat je niet alleen maar een machine bent, toch? Balans is belangrijk.”
Kritische stem
“…Balans is een excuus voor zwakte. Hoe ingewikkeld kan het zijn…. Dit moet beter, en ik weet precies hoe dat moet.”
Zachtere stem: “…Goed, goed. Maar denk je dat er nog een deel van jou is dat misschien… anders denkt over deze aanpak? …Misschien… de kant van jou die genoot van die koekjes? Of die graag even ontspant? Die stem lijkt stil, maar die is er nog…. Toch?”
Kritische stem “……
Die stem is niet belangrijk…. Focus op het doel is alles. Dit soort gedachten zorgt alleen maar voor vertraging en verwarring ”
Zachtere stem:” …Hmm. Ik hoor je, maar wat gebeurt er als die stem uiteindelijk weer naar boven komt? Misschien is er een middenweg?”
Kritische stem “……
Er is geen middenweg. Er is alleen succes of falen.”
Zachtere stem:”…Interessant…. Misschien denk je daar later nog eens over na. Succes in je missie, maar onthoud: soms hebben de andere stemmen ook wat wijsheid te bieden….”
Beide stemmen zijn belangrijk. Ze willen beiden alleen maar het beste voor me. De Kritische stem is krachtiger, luider, hij zit als het ware vlak achter mij, de bestuurder. Hij heeft als functie mij te beschermen. Deze stem wil dat ik gezond blijf, lekker in mijn vel zit en ook dat ik leuk meedoe in de samenleving. En deze stem overstemt de zachtere stem vanaf de achterbank
Blijf zoals je bent, het is goed zo!
Nu is de gedachte achter Voice Dialogue
niet om te werken aan de meest overheersende stemmen in onszelf zoals, bijvoorbeeld: de criticus, de pleaser, de veeleisende, de verantwoordelijke, de perfectionist en er zijn er zoveel meer. Welke zit er in jou en herken je? Die hoeven we niet met pensioen te sturen of bij te sturen. Maar die alleen maar te accepteren en respecteren. Wat is dit ook voor mij een enorme eyeopener! Het kost alleen maar veel energie om die te veranderen als je dat al lukt. En zou je de firewall of je virusscanner op je computer uit willen zetten? Ze zijn alleen maar functioneel en beschermend. Er hoeft hier
niks aan te veranderen. Deze gedachte is tegendraads met wat we gewend zijn in onze verander- en verbeterdrang. Met veel zelfhulpboeken en de patronen die we moeten doorbreken etc. Zo zou een perfectionist of innerlijke criticus moeten leren om fouten toe te staan, controle los te laten, zelfwaardering toe te laten. Terwijl het hem beschermt tegen o.a. faalangst, gevoelens van onzekerheid, verlies van controle en kwetsbaarheid.
Leer jezelf kennen.
De verandering, het groeiproces zit in het herkennen van deze primaire stem. En te ontdekken of er een andere stem is die om aandacht vraagt. En deze stem een stem te geven, door ernaar te luisteren en hem/haar de kans te geven “naar voren” te komen.
En niet te onderdrukken. Het is de bestuurder die hierin een keuze heeft. En de keuze kan maken. Daar kun je mee experimenteren. Zo is de behoefte en verlangens van mijn zachtere stem zoiets als zelfcompassie en het volhouden op langere termijn. Deze stem gebruikt woorden als balans, (mogen) ontspannen en genieten, geen machine zijn. Met zelfcompassie kan ik experimenteren, door een boek te lezen, muziek te luisteren, te wandelen. En zo mijn behoefte aan koekjes te vervangen en streef ik meer naar een langere termijn resultaat.
Een voorbeeld waarin de twee kanten ook herkenbaar naar voren komen is het gedicht “Bluebird” van Charles Bukowski, (een Amerikaanse dichter en schrijver.) Een vrije vertaling daarvan vond ik op het internet.
Bukowski ’s gedicht vind ik persoonlijk een hard maar ook verdrietig gedicht met zijn onderdrukte innerlijke pijn. Ik herken er ook een uitdaging in die mensen hebben tussen met hun gevoel om te gaan en de behoefte zich te beschermen in een wereld die veel van ze vraagt.
Enerzijds is er de dominante, primaire stem in dit gedicht. Dit is een rationele maar ook beschermende stem, die controle wil houden. (
Wil jij me in de war brengen? Wil jij het werk verknallen? Wil jij mijn boekverkoop in Europa verpesten?… Ik zeg, blijf erin, ik ben niet van plan iemand jou te laten zien…)
Volgens de Voice Dialoque methode hoeft hieraan niets te veranderen.
De kwetsbare stem.
De andere stem, de zachtere kant van zijn persoonlijkheid. De kwetsbare vogel in zijn hart herkent hij (
Ik wéét dat je er bent}. Die “
van binnen een beetje zingt” en” en eruit wil”. Met herkennen begint het. Van daaruit kan hij ervoor kiezen als “bestuurder” om deze onderdrukte, kwetsbare stem ruimte te geven. Daarmee te experimenteren.
Daarmee wordt verandering en groei mogelijk en leer je jezelf kennen.
Op vakantie in Leerdam kwam ik dit gedicht onder een brug tegen. Hierin herken ik de merel in het hart in het gedicht van Charles Bukowski. De andere stem. Het vrije innerlijke kind dat wil zingen en spelevaren in de wind.
Ik wens je toe dat je vooral je eigen stem vindt. En dat je het kind in jezelf (ook) de ruimte kan geven.
Tenslotte
Heb je behoefte om te onderzoeken welke stemmen, uit verleden of heden erin jou zijn? Je weet me te vinden Mocht je behoefte hebben om me een berichtje te sturen, gewoon doen.
Inspiratie voor deze blog kreeg ik o.a. door deze boeken.
Ik (k) en mijn ikken,
ontdek andere kanten van jezelf met Voice Dialogue, Karin Brugman, Judth Budde en Berry Collewijn
Verander niks, Karin Brugman.
